De sculptuur is een tweeledige compositie die een eenheid vormt met een grote basis. Het oppervlak is een echte verwijzing naar Jackson Pollock. De toeschouwer wordt uitgenodigd om naar de sculptuur te kijken die veel van de motten, de klanken en de zonen kent. Deze uitroep komt terecht in de functie van de positie en de rotatie van het beeldhouwwerk.